Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.

Με το πρόσχημα του “συστεγαζόμενου νηπιαγωγείου” που δήθεν δεν υπόκειται στο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την πρωτοβάθμια (και δευτεροβάθμια) εκπαίδευση, πολλοί εργοδότες ενημερώνουν τους εκπαιδευτικούς σε αυτά ότι δεν θα κλείσουν Παρασκευή και Δευτέρα λόγω των εκλογών.

Ενημερώνουμε κάθε συνάδελφο πως αυτό ΔΕΝ ισχύει. Όλες οι μονάδες δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης από την δίχρονη προσχολική αγωγή μέχρι και την Γ’ Λυκείου θα παραμείνουν κλειστές την Παρασκευή 19 και τη Δευτέρα 21 Μαρτίου, βάσει όσων προβλέπει σχετική εγκύκλιος του ΥΠΑΙΘ. Ήδη συλλέγουμε τα ονόματα των νηπιαγωγείων και αποστέλλουμε καταγγελίες στις αρμόδιες αρχές.

Παρακαλούμε τους συναδέλφους ανώνυμα να αποστέλλουν τις καταγγελίες τους στο mail της ΟΙΕΛΕ (oieleomospondia@gmail.com) ή με μήνυμα στη σελίδα μας στο Facebook.

Η σημερινή ανακοίνωση θα περιείχε τις θέσεις της ΝΔ για την ιδιωτική εκπαίδευση, εάν η κυβερνητική παράταξη είχε το θάρρος (και έδειχνε τον προσήκοντα σεβασμό στο δημόσιο διάλογο) να τις αποστείλει…

Πριν από 1,5 μήνα περίπου, η ΟΙΕΛΕ απευθύνθηκε (όπως πράττει από το 2012 κι έπειτα πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση) στα πολιτικά κόμματα, ζητώντας τις θέσεις τους για το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης βάσει ενός ερωτηματολογίου που αποστείλαμε. Η πρωτοβουλία μας αυτή έχει ως στόχο οι χιλιάδες συνάδελφοί μας να έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν και να συγκρίνουν θέσεις και προτάσεις μέσα από αυτό τον έμμεσο διάλογο. Ταυτόχρονα ζητήσαμε συνάντηση από τα κόμματα για να εξειδικεύσουν τη θέσεις τους και να απευθυνθούν πιο άμεσα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.

ΜέΡΑ25, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και απέστειλαν τις θέσεις τους για την ιδιωτική εκπαίδευση. Μάλιστα πραγματοποιήθηκε συνάντηση με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ εκκρεμεί ανάλογη συνάντηση με το ΚΚΕ την ερχόμενη εβδομάδα.

Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία, σε αντίθεση με το 2019 όπου πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα προεκλογική συνάντηση, αρνήθηκε να στείλει τις θέσεις της παρά τις προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε τόσο με τον Τομέα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του κόμματος (που μάλλον είναι ανενεργός) όσο και με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στην οποία απευθυνθήκαμε. Βέβαια, η Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Κεραμέως πρόθυμα παραβρέθηκε στην (εν είδει προεκλογικής συγκέντρωσης) Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων, εάν όμως υπήρχε στοιχειώδης σεβασμός στον θεσμικό διάλογο, θα έπρεπε να πράξει το ίδιο και με τους εκπροσώπους των εργαζόμενων, έστω με την γραπτή απάντηση στο ερωτηματολόγιό μας. Να υπενθυμίσουμε στο (φερόμενο ως) φιλευρωπαϊκό κόμμα της ΝΔ ότι στις χώρες της Ευρώπης τα εργατικά συνδικάτα θεωρούνται ισότιμος συνομιλητής στον τριμερή διάλογο και ότι όλες οι κυβερνήσεις (πλην ειδικών περιπτώσεων, όπως η Ουγγαρία) συνομιλούν μαζί τους, ακόμη κι αν υπάρχουν σφοδρές διαφωνίες. Άλλωστε, ο διάλογος και η δημοκρατία εμπλουτίζονται από τη διαφορετικότητα. Όμως, η εμπειρία όλων των συνδικάτων από την κυβερνητική τετραετία ως προς αυτό είναι πικρή. Κανένας ουσιαστικός διάλογος δεν υπήρξε με την εκπαιδευτική κοινότητα, παρά μόνο με τον επιχειρηματικό κόσμο και τα «ελεγχόμενα» ΜΜΕ.

Ο δικός μας μικρός απολογισμός του κυβερνητικού έργου στην Παιδεία…

Μιας που η ΝΔ διακατέχεται είτε από περιφρόνηση για τους εργαζόμενους είτε από «ενοχικά» σύνδρομα για την πολιτική που εφάρμοσε (ή και από τα δύο…), είμαστε υποχρεωμένοι, αφού δεν έχουμε τις θέσεις του κόμματος, να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό του έργου της ΝΔ στην ιδιωτική (κι όχι μόνο) εκπαίδευση. Αλλά και μια μικρή αναφορά του τι μέλλει γενέσθαι.

Ιδιωτική εκπαίδευση:

• Καταργείται επί της ουσίας η δυνατότητα ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτό καθιστά πάρα πολύ δύσκολη τη δυνατότητα σύναψης συλλογικής σύμβασης για τους εκπαιδευτικούς σε Φροντιστήρια, Κέντρα Ξένων Γλωσσών και ιδιωτικά ΙΕΚ, με αποτέλεσμα να παραμένουν το χειρότερα αμειβόμενο επιστημονικό προσωπικό στην Ε.Ε. με άθλιες συνθήκες εργασίας (ορισμένου χρόνου συμβάσεις, αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία, εκτεταμένη παραβίαση εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας).
• Ψηφίζεται ο καταστροφικός νόμος 4713/2020 (γνωστός κι ως νόμος Κεραμέως) για τα ιδιωτικά σχολεία, με κυριότερες προβλέψεις:

1. Την καθιέρωση ελεύθερων, αναιτιολόγητων απολύσεων
2. Την θέσπιση της δήθεν εθελοντικής παραίτησης από μέρος του ωραρίου, ώστε με την απειλή της απόλυσης να χάνουν ώρες οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί για να προσλαμβάνονται «άνθρωποι» του ιδιοκτήτη ή να απολύονται οι «στοχευμένοι» εκπαιδευτικοί με μικρότερη αποζημίωση.
3. Οι συμβάσεις εργασίας μετατρέπονται όλες αυτομάτως σε αορίστου χρόνου. Η «προστασία» που υποσχέθηκε η κ. Κεραμέως μεταφράζεται πλέον σε απόλυση από την πρώτη ημέρα διορισμού, σε κάθε στιγμή του σχολικού έτους.
4. Καταργείται πλήρως η αυτονομία του Συλλόγου Διδασκόντων με την καθιέρωση παρουσίας του εργοδότη στις συνεδριάσεις
5. Αποχαρακτηρίζονται οι ώρες των απογευματινών δράσεων από «εκπαιδευτικές» (όπως ίσχυε με τους νόμους Φίλη-Γαβρόγλου), με αποτέλεσμα να μειώνονται περίπου κατά 60-70% οι απολαβές των εκπαιδευτικών που τις παρέχουν (εάν, φυσικά, πληρώνονται).
6. Νομιμοποιείται η βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας σε περίπτωση μείωσης ωρών λόγω κατάργησης τάξης/τμήματος ή κατάργησης διδακτικών αντικειμένων

(αναλυτικότερα για τις επιπτώσεις του Νόμου Κεραμέως η ανάλυση του νομικού επιτελείου της ΟΙΕΛΕ εδώ)

• Επιχειρείται, με το πρόσχημα της πανδημίας, η τοποθέτηση καμερών μέσα στην τάξη που ακυρώθηκε στην πράξη μέσω της καθοριστικής παρέμβασης της ΟΙΕΛΕ στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
• Επιβάλλεται μια εξοντωτική μορφή τηλεκπαίδευσης, απολύτως ανεξέλεγκτη, που συχνά σε κάποια ιδιωτικά σχολεία φθάνει μέχρι και τις 8 (!) ώρες ημερησίως. Οι επιπτώσεις για τους μαθητές, όπως διαπιστώνουν πλέον οι εκπαιδευτικοί μετά την πανδημία, οδυνηρές. Καταγράφονται, επίσης, για πρώτη φορά φαινόμενα νοσηλείας ιδιωτικών εκπαιδευτικών λόγω burn out και των ατελείωτων ωρών μαθημάτων, προετοιμασίας υλικού και συνεδριάσεων.

Τι προκάλεσε η πολιτική στήριξης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και η εσκεμμένη απόσυρση της εποπτείας του κράτους στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης:

• Η απουσία κάθε ελεγκτικού φορέα (Υπουργείων Παιδείας και Εργασίας, Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, Επιθεώρησης Εργασίας) οδηγεί στην πρωτοφανή, ογκώδη ληστεία των ταμείων του κράτους από εκατοντάδες επιτήδειους ιδιοκτήτες Φροντιστηρίων και Κέντρων Ξένων Γλωσσών που ανέφεραν ψευδώς αναστολή λειτουργίας για να μην πληρώνουν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, ενώ έκαναν τηλεκπαίδευση και εισέπρατταν δίδακτρα από τους ανενημέρωτους γονείς. Σε απειροελάχιστες περιπτώσεις υπήρξαν κάποιοι προσχηματικοί έλεγχοι και οι ιδιοκτήτες «τιμωρήθηκαν» με …νουθεσίες!
• Η συνέχιση λειτουργίας Κέντρων Μελέτης χωρίς να υπάρχει κανένα ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας, καμιά διασφάλιση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας και εργασιακών συνθηκών για τους διδάσκοντες.
• Η προκλητική αδιαφορία της πολιτείας γεννά εστίες πιθανής τραγωδίας στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, όπου τίθεται σοβαρότατο ζήτημα υγείας και ασφάλειας εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών και εργαζόμενων (κυρίως σε: ιδιωτικά νηπιαγωγεία, summer camps, Κέντρα Μελέτης, μικρά Φροντιστήρια και Κέντρα Ξένων Γλωσσών).
• Η μεγαλύτερη ίσως επίπτωση είναι η μαζική φυγή εκπαιδευτικών από την ιδιωτική εκπαίδευση, γνωστή και ως Big Quit. Μόνο μέσα σε μια διετία έφυγαν από τα ιδιωτικά σχολεία πάνω από 3.000 ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί λόγω των τραγικών εργασιακών συνθηκών στα ιδιωτικά σχολεία (απλήρωτη εργασία, πίεση, bullying και mobbing). Τα ιδιωτικά σχολεία μετατρέπονται σε κέντρα διερχόμενων εκπαιδευτικών.

Δημόσια εκπαίδευση:

• Η ισοτίμηση των πτυχίων των Κολλεγίων με αυτά των πανεπιστημίων και η απόπειρα κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος από την πίσω πόρτα,
• το όνειδος της ουσιαστικής κατάργησης των Κοινωνικών Επιστημών και της Καλλιτεχνικής Παιδείας από το ωρολόγιο πρόγραμμα,
• η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά,
• το πραξικόπημα των ηλεκτρονικών εκλογών που συνάντησε την αποδοκιμασία του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας,
• η νομιμοποίηση της απλήρωτης παιδικής εργασίας στο πλαίσιο της μεταγυμνασιακής μαθητείας, η
• η δραματική μείωση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ και η ίδρυση πανεπιστημιακής «αστυνομίας»
• Η παρωδία της δήθεν αξιολόγησης
• Ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα εις βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνίας (μέχρι το …επόμενο που θα είναι τα vouchers). Η καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που «κόβει» δεκάδες χιλιάδες παιδιά από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στέλνοντάς τα στα νύχια των ΙΕΚαρχών και των Κολλεγιαρχών

Τι μέλλει γενέσθαι; Τις τελευταίες ημέρες η ΟΙΕΛΕ έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών για την δήθεν αθώα προσθήκη της «ελεύθερης επιλογής από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». Κατά την πάγια εκτίμηση της ΟΙΕΛΕ που βασίζεται στην πολυετή παρατήρηση του φαινομένου της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, η ρύθμιση αυτή θα οδηγήσει στη διάλυση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος με οδυνηρές συνέπειες για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.

Με την επιβολή του σχολείου των vouchers, δεν ολοκληρώνεται απλώς η διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά και η μεγαλύτερη μεταφορά χρήματος από τη δημόσια στην ιδιωτική εκπαίδευση από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Οι επιχειρηματίες της εκπαίδευσης απαίτησαν, η ΝΔ υπάκουσε. Στην τετραετία 2019-2023 έδωσε, μέσω της καθιέρωσης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, το φιλέτο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης δώρο σε ΙΕΚάρχες και Κολλεγιάρχες. Τώρα τάζει στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων ένα τεράστιο κομμάτι από τη λαχταριστή πίτα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στο βωμό των επιχειρηματικών συμφερόντων θυσιάζονται το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, η νέα γενιά και η κοινωνία.

Εμείς θα περιμένουμε μέχρι και την τελευταία ημέρα προ των εκλογών τις θέσεις της ΝΔ για την ιδιωτική εκπαίδευση ή έστω έναν αντίλογο σε όσα σήμερα αναφέρουμε και δεσμευόμαστε ότι θα αναρτήσουμε οτιδήποτε σταλεί. Κάτι όμως μας λέει ότι θα περιμένουμε μάταια. Η Παιδεία για το κυβερνών κόμμα είναι μια ακόμη «αγορά» όπου προτεραιότητα έχουν οι μόνοι συνοδοιπόροι της ΝΔ στο χώρο της εκπαίδευσης, οι επιχειρηματίες.

Στο πρόγραμμα της ΝΔ για την Παιδεία που δημοσιοποιήθηκε τις προηγούμενες ημέρες περιλαμβάνεται, έντεχνα τοποθετημένη ανάμεσα σε σειρά δεσμεύσεων, μια «αθώα» φράση: «Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». Κατά την πάγια εκτίμηση της ΟΙΕΛΕ που βασίζεται στην πολυετή παρατήρηση του φαινομένου της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, η ρύθμιση αυτή θα οδηγήσει στη διάλυση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος με οδυνηρές συνέπειες για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση αντιμετωπίζει ίσως το μεγαλύτερο υπαρξιακό κίνδυνο από το 1964, όταν καθιερώθηκε για πρώτη φορά η δημόσια δωρεάν Παιδεία με τη μεταρρύθμιση Παπανδρέου-Παπανούτσου.

Τι είναι η ελεύθερη γονεϊκή επιλογή και τα vouchers – Η εκπαιδευτική τραγωδία ante portas

Σήμερα οι μαθητές εγγράφονται στο σχολείο της κατοικίας ή της εργασίας των γονέων τους. Η καθιέρωση της ελεύθερης γονεϊκής επιλογής με την παροχή ενός κουπονιού εκπαίδευσης (voucher) δίνει – πάντοτε θεωρητικά – τη δυνατότητα εγγραφής σε όποιο σχολείο θέλει ο γονέας. Είναι όμως έτσι; Ποια είναι η αποτίμηση του θεσμού αυτού, βάσει της βιβλιογραφίας;

Η παγκοσμιοποιημένη οικονομική ατζέντα προωθεί ιδεολογικά φορτισμένες πολιτικές που προϋποθέτουν αγορές χωρίς περιορισμούς, «φιλελεύθερη» επιχειρηματικότητα και ελάχιστες κρατικές παρεμβάσεις (Γούλας-Καλογεράκης 2020). Αυτή η πολιτική μεταφέρεται πλέον και στο χώρο της εκπαίδευσης κυρίως μέσω της καθιέρωσης της γονεϊκής επιλογής και των vouchers που έχουν ως στόχο τη δημιουργία μιας εκπαιδευτικής «αγοράς».

Σύγχρονος εμπνευστής του θεσμού του εκπαιδευτικού κουπονιού ο πατέρας της νεοφιλελεύθερης θεωρίας Milton Friedman στο έργο του «Ο ρόλος της κυβέρνησης στην εκπαίδευση» (1955). Οι υποστηρικτές του θεσμού εκτιμούν ότι το σύστημα των vouchers μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός παροχής ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών και επίτευξης κοινωνικής δικαιοσύνης, ειδικά για τα παιδιά από μη προνομιούχα περιβάλλοντα, τα οποία μέσω των vouchers αποκτούν πρόσβαση και σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία που μέχρι πρότινος προορίζονταν μόνο για τις εύρωστες οικονομικά τάξεις (Coons-Sugarman 1978).

Η Margaret Thatcher που εφάρμοσε την ιδέα των κουπονιών (vouchers) στο Ηνωμένο Βασίλειο περιγράφει αυτή την πολιτική στα πολιτικά της απομνημονεύματα: «Εισαγάγαμε την ελεύθερη γονεϊκή επιλογή, η οποία επέτρεψε στα δημοφιλή σχολεία να αναπτυχθούν. Η πολιτική αυτή διεύρυνε τις επιλογές των γονιών και εμπόδισε τις τοπικές αρχές να θέτουν όρια στην ανάπτυξη των καλών σχολείων προκειμένου να κρατήσουν αποτυχημένα σχολεία ανοικτά. Ουσιώδες στοιχείο της μεταρρύθμισής μας ήταν η χρηματοδότηση του σχολείου ανά μαθητή, δηλαδή τα χρήματα που διέθετε το κράτος σε κάθε μαθητή μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όποιο σχολείο και αν επέλεγε να παρακολουθήσει. Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς επέλεγαν το ποιο σχολείο είναι καλό. Το καλό σχολείο κέρδιζε μαθητές. Το κακό σχολείο θα έπρεπε ή να βελτιωθεί ή να κλείσει. Έτσι, προχωρήσαμε σε μια δημόσια μορφή εκπαιδευτικού κουπονιού» (Thatcher 1993).

Παρά τη ρητορική, όμως, περί διασφάλισης της δημόσιας χρηματοδότησης και κατοχύρωσης του ελεύθερου ανταγωνισμού μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, το σύστημα των vouchers συγκεντρώνει την κριτική και τους προβληματισμούς πλήθους θεωρητικών του πεδίου, κυρίως στις χώρες που εφαρμόστηκαν το voucher και η ελεύθερη γονεϊκή επιλογή. Οι βασικές επικρίσεις επικεντρώνονται πρωτίστως στην ασυμβατότητα της λειτουργίας και λογικής των αγορών με συγκεκριμένα δημόσια αγαθά, όπως η εκπαίδευση (Colin, 2005). Δευτερευόντως, το σύστημα των vouchers δεν διαμορφώνει μια «ελεύθερη αγορά», αντιθέτως διαιωνίζει την εξάρτηση των «ωφελουμένων από νέες μορφές δημόσιας χρηματοδότησης» (Colin, 2005).

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι Φωτόπουλος και Θεριανός σε μια συνοπτική βιβλιογραφική επισκόπηση των πολιτικών αυτών, μπορεί θεωρητικά η «ανοικτή εγγραφή» να προτάσσει το δικαίωμα της ελευθερίας των γονιών να επιλέγουν την εκπαίδευση των παιδιών τους ελεύθερα και ανεμπόδιστα, όμως στη μεγάλη πλειονότητα των  περιπτώσεων αποδείχθηκε πως δεν είναι οι γονείς τελικά που διαλέγουν σχολεία αλλά τα σχολεία που διαλέγουν μαθητές και γονείς επιζητώντας ουσιαστικά το κουπόνι τους προκειμένου έτσι να διασφαλίζουν την χρηματοδότηση άρα και την επιβίωσή τους. Είναι σαφές πως με το πρόσχημα του ανταγωνισμού, της ποιότητας και της παροχής ακόμα καλύτερης εκπαίδευσης, η αύξηση των διδάκτρων (στα ιδιωτικά σχολεία) αλλά και το κυνήγι των vouchers θα ενταθεί με συνέπεια την επέκταση της κερδοσκοπίας, του νοσηρού ανταγωνισμού, την εδραίωση μιας αγοραίας κουλτούρας που συμπιέζει συνειδήσεις αντιμετωπίζοντας μαθητές και γονείς ως «πελάτες».

Φυσικά, το επιχείρημα της δημιουργίας «ποιοτικότερης εκπαίδευσης» λόγω του ανταγωνισμού, δεν ισχύει. Έννοιες όπως η ποιότητα, η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα των εκπαιδευτικών υπηρεσιών εκλαμβάνονται πολλές φορές – από τους παρόχους – ως έννοιες ασύμβατες, ειδικά όταν η διασφάλιση της κερδοφορίας αποτελεί προτεραιότητα. Μάλιστα, στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν εκπαιδευομένους, οι πάροχοι διαφοροποιούν τα κίνητρα και τις στοχεύσεις τους και μετέρχονται πρακτικές που περιλαμβάνουν «διευκολύνσεις», «χαλάρωση εκπαιδευτικών προδιαγραφών», «αρνητική διαφήμιση» και «πελατειακές σχέσεις», και δεν συνδέονται με την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία (Φωτόπουλος, 2015). Οι Ball and Youdell σε μια πρόσφατη εργασία τους συνόψισαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε μια σειρά από χώρες αναφέροντας πως κοινό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών δεν ήταν η βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω του ανταγωνισμού των σχολείων. Ήταν η απορρύθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και η τραγική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

Οι συνέπειες για σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές είναι τραγικές. Η μετατόπιση της κρατικής χρηματοδότησης στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς οργανισμούς οδηγεί στην αύξηση του αριθμού των «επιτυχημένων» ιδιωτικών εκπαιδευτικών μονάδων και τελικά στην εξάλειψη των «μη αποδοτικών» δημόσιων, επιφέροντας δομικές αλλαγές στην εκπαιδευτική πολιτική σε σχέση με την προώθηση θεμελιωδών αρχών όπως η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη. Η λειτουργία υπό όρους ελεύθερου ανταγωνισμού συχνά οδηγεί στη μετατροπή των εκπαιδευτικών μονάδων σε παρόχους εκπαιδευτικών υπηρεσιών ή υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης. Οι λιγότερο επιτυχημένοι – και άρα μη κερδοφόροι – πάροχοι εκπαιδευτικών υπηρεσιών οδηγούνται σε μειώσεις μισθών ή απολύσεις, ενώ και σε πολλές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικές μονάδες παύουν να λειτουργούν (Valkama and Bailey, 2001).

Η επιχείρηση άλωσης της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα

Η Ομοσπονδία μας από το 2011, όταν μέσω του ΙΟΒΕ και του Συνδέσμου των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων διατυπώθηκε επίσημα η πρώτη πρόταση των παραγόντων της «αγοράς» για την καθιέρωση των vouchers, αντέδρασε έντονα και από κοινού με το ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ σε δημόσιο κείμενο παρέμβασης που υπέγραφε ο παγκόσμιου κύρους καθηγητής του LSE Νίκος Μουζέλης. Η παρέμβαση αυτή είχε ισχυρό αντίκτυπο στον πολιτικό κόσμο και τα ΜΜΕ και η τότε κυβέρνηση έκανε πίσω.

Το ίδιο έπραξε η ΟΙΕΛΕ το 2016, με την αφορμή της παρουσίασης του βιβλίου του Τάσου Αβραντίνη «Εκπαίδευση: Ελευθερία επιλογής, ή η γάτα που γαβγίζει» το οποίο προωθεί την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και τη «δολοφονία» του δημόσιου σχολείου, μέσω της προώθησης του επιζήμιου και διεθνώς αποτυχημένου θεσμού των vouchers. H προλόγησή του έγινε μάλιστα από τρία δημόσια πρόσωπα με σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο. Τον Θάνο Βερέμη, την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αρχηγό της ΝΔ και σημερινό Πρωθυπουργό της χώρας. Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ Μιχάλης Κουρουτός με επιστολή του κάλεσε τις Ομοσπονδίες ΔΟΕ και ΟΛΜΕ σε επείγοντα διάλογο για τον κίνδυνο εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Έναν διάλογο που είναι διαρκής και αποτελεί παρακαταθήκη της μεγάλης προσφοράς του Μ. Κουρουτού στο εκπαιδευτικό κίνημα και στην κοινωνία.

Ο κίνδυνος της επί της ουσίας κατάργησης του δημόσιου σχολείου και της πλήρους υποκατάστασής του από ένα ημι-ιδιωτικό σύστημα εκπαίδευσης, παρόμοιο με αυτό της Βρετανίας, είναι άμεσος. Το ιδιωτικό σχολείο, απολύτως απορρυθμισμένο από τις νομοθετικές παρεμβάσεις Κεραμέως, είναι έτοιμο να υποδεχθεί στις φιλόξενες αγκάλες του τους μαθητές των δημόσιων σχολείων που θα κλείσουν ή θα εξαθλιωθούν χωρίς χρηματοδότηση. Τον Ιούλιο 2020, λίγο μετά την ψήφιση του Νόμου Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση, ο τότε Γ.Γ. της ΟΙΕΛΕ Γ. Χριστόπουλος ανέφερε σε συνέντευξή του:

«(Ο νόμος αυτός) είναι τμήμα μιας ευρύτερης, ακραία νεοφιλελεύθερης, αντίληψης για την εκπαίδευση και για την κοινωνία. Από τη μια μεριά έχουμε ένα ελκυστικό εκπαιδευτικό super market που θα πουλάει «άριστους» τίτλους. Από την άλλη το διαρκώς συρρικνούμενο και υποχρηματοδοτημένο δημόσιο σχολείο. Στη συνέχεια θα έλθει η ελεύθερη γονεϊκή επιλογή και τα vouchers που θα αποτελειώσουν ό,τι έχει απομείνει. Στο τέλος, το κουφάρι του δημόσιου σχολείου θα παραδοθεί από το Υπουργείο Παιδείας στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε ΜΚΟ, στην Εκκλησία και η δημόσια εκπαίδευση, όπως τη γνωρίζαμε, θα σβήσει. Είναι σαφές, δε, ότι οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές και για τα εργασιακά των συναδέλφων μας στο δημόσιο σχολείο. Καλούμε κάθε εκπαιδευτικό, κάθε πολίτη να βάλει φραγμό στα δυστοπικό όραμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που επιδιώκει να μας γυρίσει δεκαετίες πίσω, όταν θέση στο Πανεπιστήμιο και στις καλές θέσεις της αγοράς εργασίας είχαν μόνο οι γόνοι της ελίτ».

Είναι σαφές ότι το σχέδιο της ΝΔ ως αυριανής κυβέρνησης που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει στην καρδιά της το παιδί και την κοινωνία, αλλά τα συμφέροντα ορισμένων επιχειρηματιών της αγοράς και των γόνων μιας προνομιούχας τάξης που βολεύεται με την αναπαραγωγή των ανισοτήτων. Το σχέδιο του αγοραίου σχολείου με την εκπαίδευση εμπόρευμα και το γονέα πελάτη γίνεται πραγματικότητα. Κάθε νησίδα γενικής γνώσης, αγωγής, πολιτισμού θα αποσύρεται υπό την πίεση των «πελατών» που θα ζητούν περισσότερη τυποποίηση, περισσότερα μετρήσιμα αποτελέσματα. Αυτό δεν θα επηρεάσει απλώς την ποιότητα της εκπαίδευσης. Θα «παράξει» ακρωτηριασμένους παιδαγωγικά και κοινωνικά πολίτες με ακραίες επιπτώσεις.

Η διάλυση της Παιδείας έφερε το Brexit και την αποσάθρωση της πολιτικής τάξης στη Βρετανία, τον ακροδεξιό τραμπισμό και τις ακραίες ανισότητες στις ΗΠΑ. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με ανίσχυρη οικονομία, με την απόλυτη αδιαφάνεια και την πριμοδότηση των ισχυρών, δεν θα τηρηθούν ούτε καν οι στοιχειώδεις κανόνες. Χωρίς δημόσιο σχολείο, χωρίς την ελάχιστη εγγύηση πρόσβασης σε ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες εκπαίδευσης για όλους, οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές. Για την κοινωνία, για τους εργαζόμενους, για τη νέα γενιά.

Θα το επιτρέψουμε;

Το ΚΚΕ, όπως πολλάκις έχουμε τονίσει, βρίσκεται διαχρονικά στο πλευρό του κλάδου μας και έχει στηρίξει μέσα στη Βουλή αλλά και στους χώρους δουλειάς τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό.

Είναι, επιπλέον, τιμητικό ότι το απαντητικό κείμενο του ΚΚΕ στην πρόσκληση της ΟΙΕΛΕ προς τα πολιτικά κόμματα για τις θέσεις τους σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση υπογράφει ο Γ.Γ. της ΚΕ του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας. Τονίζεται η σταθερή θέση του ΚΚΕ για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και δίδονται συγκεκριμένες απαντήσεις για τα Κέντρα Μελέτης, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και την έρευνά μας για το Big Quit, τις αυξήσεις μισθών, την εντεινόμενη σχολική βία και τα κρίσιμα ζητήματα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας μαθητών και εργαζόμενων στο χώρο μας.

Διαβάστε εδώ το απαντητικό κείμενο με τις θέσεις του ΚΚΕ.

Η ΟΙΕΛΕ απέστειλε στις αρχές του μήνα πρόσκληση στα κοινοβουλευτικά κόμματα για να αποστείλουν τις θέσεις τους για την ιδιωτική εκπαίδευση, προκειμένου οι δεκάδες χιλιάδες συνάδελφοί μας σε ιδιωτικά σχολεία, Φροντιστήρια Μ.Ε., Κέντρα Ξένων Γλωσσών και ιδιωτικά ΙΕΚ να ενημερωθούν πριν τη διενέργεια των εθνικών εκλογών της 21^ης Μαΐου. Είναι μια πρωτοβουλία που η ΟΙΕΛΕ έχει ξεκινήσει από το 2012 και αποτελεί συμβολή σε έναν εποικοδομητικό διάλογο με τους κομματικούς φορείς, πέρα από την τετριμμένη συνθηματολογία της περιόδου. Ταυτόχρονα, έχουμε αποστείλει πρόσκληση για συναντήσεις στα γραφεία της ΟΙΕΛΕ, όπου οι εκπρόσωποι των κομμάτων θα έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν καλύτερα και αναλυτικότερα τις θέσεις τους (μέχρι στιγμής έχει οριστικοποιηθεί συνάντηση με τον ΣΥΡΙΖΑ στις 5 Μαΐου και αναμένουμε ημερομηνία για τη συμφωνηθείσα συνάντηση με τον Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής).

Ξεκινούμε το προεκλογικό μας αφιέρωμα με τις θέσεις του ΜέΡΑ25 που ευγενικά απέστειλε προς την ΟΙΕΛΕ. Να τονιστεί, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι η σειρά δημοσίευσης σχετίζεται με την ημερολογιακή σειρά αποστολής προς εμάς των θέσεων των κομμάτων.

Δείτε εδώ τις θέσεις του ΜέΡΑ25

Θυμόμαστε, συμμετέχουμε και διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας στα ιδιωτικά σχολεία, κατάργηση του Νόμου Κεραμέως, των ελεύθερων απολύσεων και της "εθελουσίας μείωσης" ωραρίου, επαναφορά των δικαιωμάτων μας ως λειτουργών της εκπαίδευσης και του ελέγχου της Πολιτείας στα σχολεία, αύξηση των αποδοχών μας.

Το δίκιο είναι με το μέρος μας και θα το κερδίσουμε!

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

 Με … σαφήνεια και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών απάντησε η κ. Κεραμέως στην πρόσφατη πρόσκληση της ΟΙΕΛΕ στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ και σε όλα τα κόμματα για απαντήσεις σε ερωτήματα για θέματα ιδιωτικής εκπαίδευσης και για ανοιχτό διάλογο με τους εκπροσώπους του χώρου. Παραβρέθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΣΙΣ (του Συνδέσμου των Ιδιοκτητών) που μετετράπη σε προεκλογική φιέστα της Νέας Δημοκρατίας με τη “φιλική” συμμετοχή του Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υπουργού Παιδείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου.

Εξακολουθούν να ζητούν τον “ουρανό με τ’άστρα”

Η εκδήλωση στάθηκε αφορμή οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών να εκφράσουν …παράπονα που δεν πήραν ακόμη περισσότερα από την πιο φιλική προς αυτούς ηγεσία ΥΠΑΙΘ από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Μεταξύ πολλών άλλων, παραπονέθηκαν για την … έλλειψη δασκάλων (ούτε ίχνος αυτοκριτικής για τις άθλιες εργασιακές σχέσεις που επικρατούν σε πολλά ιδιωτικά σχολεία και που έχουν οδηγήσει χιλιάδες συναδέλφους σε μαζική έξοδο…) και ζήτησαν επαναφορά της ρύθμισης που ίσχυε από το 2004 έως το 2013 για πρόσληψη εκπαιδευτικών ειδικοτήτων στα ιδιωτικά δημοτικά σχολεία. Να τους ενημερώσουμε ότι η σωτήρια αυτή ρύθμιση είχε προταθεί από την ΟΙΕΛΕ και είχε αποφασιστεί από μια Υπουργό που υπερασπιζόταν με σθένος το δημόσιο συμφέρον κι όχι τις τσέπες μιας ομάδας επιχειρηματιών, της Μαρίεττας Γιαννάκου, σε μια περίοδο που πράγματι δεν υπήρχαν δάσκαλοι στην αγορά. Σήμερα, με χιλιάδες άνεργους δασκάλους και με την απουσία κάθε ίχνους διαλόγου, τονίζουμε ότι οποιαδήποτε απόπειρα να νομοθετηθεί κάτι τέτοιο σε ένα τόσο θλιβερό νομοθετικό πλαίσιο για την ιδιωτική εκπαίδευση θα αντιμετωπισθεί πολιτικά και νομικά από την Ομοσπονδία μας σε συνεργασία με την ΔΟΕ. Αν οι σχολάρχες θέλουν εκπαιδευτικούς στα σχολεία τους, ας φροντίσουν να παρέχουν κίνητρα και καλές εργασιακές σχέσεις.

Παραδέχτηκαν βαρύτατο πειθαρχικό και ποινικό αδίκημα με την Υπουργό να παρακολουθεί ατάραχη

Οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών παραδέχτηκαν βαρύτατο πειθαρχικό και ποινικό αδίκημα, λέγοντας ότι προχώρησαν σε εικονικές απολύσεις (!!), ώστε να χρησιμοποιήσουν οι …απολυμένοι τα μόριά τους για να περάσουν στο δημόσιο. Η Υπουργός παρακολουθούσε ατάραχη τους πολιτικούς της συμμάχους να παραδέχονται χωρίς αιδώ πράξεις που θα έπρεπε να προκαλέσουν άμεση παρέμβαση των εποπτικών αρχών.

Ο νομοθέτης δεν “χαρίζει” μόρια ούτε σε εκπαιδευτικούς που παραιτούνται ούτε σε αυτούς που στήνουν απολύσεις. Προβλέπει την αναγνώριση της προϋπηρεσίας για όσες και όσους απολύονται πραγματικά κι όχι με απάτη. Η πρακτική αυτή είναι ντροπιαστική και δεν υποτιμά μόνο το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί κατάφωρη αδικία τόσο για τους γνήσια απολυμένους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς όσο και για τους συναδέλφους μας αναπληρωτές που οργώνουν τις εσχατιές της ελληνικής γης και υπό δύσκολες συνθήκες μαζεύουν με το μόχθο τους την προϋπηρεσία τους. Το επιχείρημα κάποιων ιδιοκτητών ότι πιέζονται και εκβιάζονται από ορισμένους συναδέλφους για να απολυθούν, είναι σαθρό. Εκπαιδευτικός που εκβιάζει με λευκή απεργία ή με άλλους τρόπους για να απολυθεί, πρέπει να παραπέμπεται άμεσα σε πειθαρχική διαδικασία και να βρεθεί αντιμέτωπος με βαρύτατη ποινή.

Από όλα αυτά, γίνεται κατανοητό ότι ο μοναδικός φορέας που νοιάζεται πραγματικά για τα ιδιωτικά σχολεία, για τους μαθητές και για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι η ΟΙΕΛΕ. Εμείς δεν θέλουμε να καταντήσουμε Ομοσπονδία εκπαιδευτικών που θέλουν να περάσουν στο δημόσιο, αλλά αγωνιζόμαστε οι συνάδελφοί μας να αποκτήσουν δίκαιες και βιώσιμες εργασιακές σχέσεις.

Προεκλογική φιέστα με “κατάρες” για Ευθυμίου-Φίλη και δεσμεύσεις Λοβέρδου για συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ

“Θέλετε να ξυπνήσετε με κυβέρνηση Τσίπρα; (Χορωδιακά): Όοοοοχι!!!”

Τέτοιες ιλαρές σκηνές μας μεταφερθηκαν από τη Γενική Συνέλευση των ιδιοκτητών που, όπως προαναφέρθηκε, μετεβλήθη σε προεκλογική συγκέντρωση της κ. Κεραμέως. Η Υπουργός που θα έπρεπε στοιχειωδώς, έστω και για τα μάτια του κόσμου, να κρατάει σχετικές ισορροπίες, υπέπεσε σε βαρύτατο θεσμικό ατόπημα και είναι έκθετη στα μάτια τόσο των δεκάδων χιλιάδων συναδέλφων μας όσο και κάθε πολίτη.

Οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών ζήτησαν στήριξη στην προεκλογική εκστρατεία της κ. Κεραμέως (και της Υφυπουργού κ. Μακρή), αλλά και για τον κ. Λοβέρδο (που ωστόσο πολιτεύεται στην ίδια περιφέρεια με την Υπουργό και δύσκολα θα δει ψήφο από αυτούς…). Ακούστηκαν, επίσης, … κατάρες για την πολιτική των Πέτρου Ευθυμίου και Νίκου Φίλη (που ψήφισαν νόμους εξυγίανσης της ιδιωτικής εκπαίδευσης) , ενώ ο κ. Λοβέρδος (που απολογήθηκε ότι ήταν Υπουργός μόνο για 9 μήνες και δεν πρόλαβε να κάνει όλα τα χατίρια του Συνδέσμου) μίλησε για την αναγκαιότητα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ την επόμενη των εκλογών.

Για τη Νέα Δημοκρατία δεν είχαμε ποτέ αμφιβολίες. Χρηματοδοτήθηκε από εκπροσώπους των ιδιοκτητών και τους στηρίζει άνευ ορίων. Για το ΠΑΣΟΚ τίθενται σοβαρά ερωτήματα. Στην πρόσφατη συνάντηση του Τομέα Παιδείας του κόμματος με την ΟΙΕΛΕ υπήρξε δέσμευση ότι θα συνεχιστεί η πολιτική που χάραξε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά για το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είναι σε γνώση του κόμματος η σημερινή παρουσία και οι δεσμεύσεις του κ. Λοβέρδου; Είναι σε γνώση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ οι ατάκες του εν λόγω περί συγκυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία;

Δυστυχώς οι μάσκες έπεσαν. Οι συνάδελφοι έχουν κρίση και θα δώσουν τις απαντήσεις σε όσους τους υποτιμούν και τους θεωρούν πολίτες β κατηγορίας, ώστε να ευνοήσουν μια χούφτα επιχειρηματιών.