Σ.Ι.Ε.Λ.Β.Ε.

H σημερινή ανακοίνωση του ΣΙΣ σχετικά με το Σχέδιο Νόμου Κεραμέως για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση προκαλεί κάθε δημοκρατικό πολίτη. Δεν είναι μόνο ότι οι ιδιοκτήτες, λειτουργώντας για μια ακόμη φορά ως γραφείο τύπου Κεραμέως, τάσσονται αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Νόμου, επικροτώντας τη θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής και ανώτατου ορίου φοίτησης στα ΑΕΙ, επαινώντας τις διατάξεις που προβλέπουν τη συγκρότηση σώματος Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και ζητώντας επιτακτικά από την Κυβέρνηση να δώσει το «πράσινο φως» για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Με το σημερινό τους κείμενο παραποιούν την ιστορική πραγματικότητα και υπονομεύουν επικίνδυνα τους θεσμούς, ακόμη και το ίδιο το πολίτευμα, βαφτίζοντας ως «χουντικό» το άρθρο 16 του Συντάγματος, ένα άρθρο που, ανεξαρτήτως των διαφωνιών ή των διαφορετικών αντιλήψεων που μπορεί ο καθένας να διατυπώσει, διαμορφώθηκε από κολοσσιαίες μορφές της πολιτικής και του πνεύματος από όλες τις πτέρυγες της Ε’ Αναθεωρητικής Βουλής. Ένα άρθρο που θεμελιώθηκε για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της Παιδείας από τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις κάποιων που ονειρεύονται να το μετατρέψουν εξ ολοκλήρου σε προϊόν για ολίγους. Βέβαια, τέτοιου είδους απόψεις από αυτούς που διαμαρτυρήθηκαν για την ισότιμη εγγραφή στα ιδιωτικά σχολεία μαθητών με αναπηρία και ειδικές ανάγκες και που αρνήθηκαν την πρόταση της ΟΙΕΛΕ για την υποδοχή των προσφυγόπουλων δεν ξενίζουν κανέναν. Αποτελούν μια ακόμη απόδειξη ότι η ακραία, αντικοινωνική νεοφιλελεύθερη ρητορική και οι ολοκληρωτικές αντιλήψεις βρίσκονται πολύ κοντά.

Είναι γνωστή η άποψη των σχολαρχών για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας. Ανήκουν στις δυνάμεις εκείνες που όλα τα τελευταία χρόνια επαναφέρουν διαρκώς το ζήτημα της κατάργησης του άρθρου 16 στη δημόσια συζήτηση, πιέζοντας προς αυτή την κατεύθυνση μαζί με όμορές τους πολιτικές δυνάμεις, επιχειρηματίες και ΜΜΕ. Ο ξεκάθαρος στόχος τους είναι προφανώς ένας: η εισβολή αγοραίων δυνάμεων στην ανώτατη εκπαίδευση και η συνολική μεταβολή της νομοθεσίας που αφορά το ενιαίο εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να διευκολυνθεί η πλήρης ιδιωτικοποίησή του. Όνειρό τους η δημιουργία ενός παράλληλου ιδιωτικού συστήματος εκπαίδευσης που θα ξεκινά από την προσχολική αγωγή και θα καταλήγει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς καμιά εποπτεία από την πολιτεία, ενός ανεξέλεγκτου συστήματοςπου θα λειτουργεί ως χορηγός μαϊμού τίτλων σπουδών στα τέκνα των εκλεκτών.

Αυτή τη στιγμή, με το νόμο Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση, το ένα μεγάλο βήμα έχει γίνει. Η απόσχιση της τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης από την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας. Απομένει πλέον η κατάκτηση του οχυρού της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ο ευεργέτης της «ιδιωτικής εκπαίδευσης» κ. Αρβανιτόπουλος το 2014 ως Υπουργός Παιδείας άνοιξε με φωτογραφική διάταξη το παράθυρο για τη δημιουργία του πρώτου ιδιωτικού πανεπιστημίου από την ΜΚΟ «ιδιοκτησίας» Σπ. Φλογαΐτη, του πανίσχυρου πανεπιστημιακού καθηγητή με ισχυρές διασυνδέσεις στον πολιτικό και επιχειρηματικό χώρο. Η διάταξη πέρασε χωρίς να την αντιληφθεί κανείς, με τροπολογία που κατατέθηκε στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης (επί Υπουργίας Κ. Χατζηδάκη) για τις λαϊκές αγορές. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θυμούνται καλά το νομοσχέδιο με το οποίο ψηφίστηκε διάταξη για την απόσυρση της εποπτείας του Υπουργείου Παιδείας από τα ιδιωτικά σχολεία!

Σήμερα οι ίδιοι πρωταγωνιστές ετοιμάζονται για την τελική τους επίθεση. Ο Σύνδεσμος των σχολαρχών, ο μοναδικός κοινωνικός φορέας που έχει απομείνει να στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης στην Παιδεία, παίζει το ρόλο του προπαγανδιστή, προσδοκώντας να πάρει κομμάτι της πίτας. Το τερατώδες allinclusive εκπαιδευτικό σούπερ μάρκετ που θα περιλαμβάνει κάθε βαθμίδα και μορφή εκπαίδευσης πουλώντας πτυχία σε όποιον έχει να αγοράσει θα είναι η κατάληξη του σχεδίου.

 Αποτελεί χρέος του οργανωμένου κινήματος της εκπαίδευσης, των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, των συλλογικοτήτων μαθητών, φοιτητών, γονέων, των κοινωνικών φορέων, κάθε πολίτη, να αντισταθεί στους εγχώριους υποστηρικτές της Θάτσερ, του Πινοσέτ και του πνευματικού πατέρα του εκπαιδευτικού ολέθρου Μ. Φρήντμαν. Η εφαρμογή πολιτικών που διέλυσε τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα σε ΗΠΑ, Βρετανία και στην Ανατολική Ευρώπη και έχει διογκώσει κάθε είδους ανισότητα δεν πρέπει να περάσει.